W momencie, w którym dziecko staje się apatyczne, senne i traci apetyt można podejrzewać rozwój infekcji. W przypadku małych pacjentów oraz chorób charakterystycznych dla wieku dziecięcego niezwykle istotna jest profilaktyka i diagnostyka. Pozwalają one na uniknięcie poważnych powikłań związanych z rozwojem zakażenia. Warto pamiętać o przestrzeganiu podstawowych zasad higieny przez dzieci. Brak stosowania się do nich, w tym na przykład częstego mycia rąk oraz bliski kontakt pomiędzy dziećmi w żłobku lub przedszkolu wpływa na szerzenie się infekcji. Z naszego artykułu dowiesz się jakie są najczęściej występujące choroby wieku dziecięcego.
Choroby wieku dziecięcego
Powszechnie występujące pytanie: choroby wieku dziecięcego – jak sobie z nimi radzić? należą do chorób zakaźnych. Oznacza to, że są one następstwem zakażenia ustroju czynnikiem zakaźnym. Wyróżniamy takie czynniki zakaźne jak wirusy, bakterie czy grzyby oraz przełamaniem barier odporności organizmu. Choroby wieku dziecięcego przenoszą się w sposób bezpośredni lub pośredni, a rezerwuarem patogenów chorobotwórczych jest osoba chora lub nosiciel.
Wśród chorób wieku dziecięcego wymienić można miedzy innymi: szkarlatynę, ospę wietrzną, odrę, chorobę dłoni, stóp i jamy ustnej oraz gorączkę trzydniową.
Szkarlatyna
Szkarlatyna nazywana również płonicą to bakteryjna choroba zakaźna atakująca przede wszystkim dzieci uczęszczające do żłobków i przedszkoli. W tym środowisku choroba niezwykle szybko się rozprzestrzenia drogą kropelkową. Wzrost zachorowań na szkarlatynę notuje się przede wszystkim w okresie jesienno-zimowym. Szkarlatynę wywołują szczepy paciorkowców z grupy A, które produkują toksyny bakteryjne. Choroba ma dość ostry przebieg, a jej okres wylęgania wynosi od jednego do pięciu dni.
Objawy szkarlatyny
Z racji podobieństwa objawów na wczesnym etapie infekcji szkarlatyna często mylona jest z anginą lub grypą. W początkowym okresie rozwoju choroby występuje ból gardła, głowy oraz brzucha, kaszel, nagła i wysoka gorączka oraz przyspieszone tętno. Po upływie dwóch lub trzech dni pojawia się charakterystyczna drobnoplamista wysypka szorstka w dotyku. Umiejscowiona jest ona na na twarzy, w tym na policzkach wraz z pozostawieniem bladej skóry wokół ust i nosa (trójkąt Fiłatowa), klatce piersiowej i kończynach. Wysypka układa się linijne w naturalnych zgięciach ciała – w pachach i pachwinach. Chorobie tej towarzyszy również malinowy język. Leczenie wymaga antybiotykoterapii, a jego czas wynosi około dwóch tygodni. Wśród możliwych powikłań płonicy wymienić należy: zapalenie węzłów chłonnych szyi, ucha środkowego, nerek i stawów. Niestety w przypadku szkarlatyny szczepionka nie jest dostępna, a przechorowanie nie uodparnia na kolejne zakażenia.
Choroby wieku dziecięcego – ospa wietrzna
Ospa wietrzna to choroba wysoce zakaźna wywoływana przez wirusa ospy wietrznej i półpaśca (VZV). Przenoszona jest poprzez bezpośredni kontakt z chorym lub drogą kropelkową. Ponadto do zakażenia może dojść na skutek kontaktu z przedmiotami zanieczyszczonymi wydzielinami z dróg oddechowych chorego. Okres wylęgania choroby wynosi od dziesięciu do dwudziestu jeden dni upływających od ekspozycji. Do objawów infekcji należy występowanie gorączki oraz swędząca wysypka z pęcherzykami, grudkami, nadżerkami oraz strupkami. Pojawiaja się na tułowiu, twarzy, owłosionej skórze głowy, błonach śluzowych i kończynach. Towarzyszy jej gorączka, złe samopoczucie, bóle głowy i mięśni oraz powiększenie węzłów chłonnych. Co istotne chory zakaża już nawet na dwa dni przed pojawieniem się charakterystycznych pęcherzyków i do sześciu dni od pojawienia się wysypki, do czasu przyschnięcia pęcherzyków.
Warto zobaczyć: https://www.ebrzuszek.pl/jak-wspierac-rozwoj-dziecka/
Powikłania po ospie
W przypadku ospy najczęstszym powikłaniem są bakteryjne nadkażenia zmian skórnych. Mogą one powodować powstanie blizn, objawy neurologiczne, w tym zapalenie móżdżku czy opon mózgowo-rdzeniowych oraz ostrą małopłytkowość. Leczenie obejmuje izolację chorego do czasu przyschnięcia pęcherzyków i utworzenia strupków, odpoczynek, stosowanie produktów zmniejszających świąd i o działaniu odkażającym oraz doraźne podawanie leków obniżających gorączkę na bazie paracetamolu. W leczeniu ospy stosowanie leków zawierających ibuprofen nie jest wskazane. W niektórych wypadkach mozna stosować leki przeciwwirusowe, na przykład acyklowir. Należy dodać, że po przechorowaniu ospy wietrznej wirus trwale pozostaje w organizmie w postaci utajonej, a w przypadku spadku odporności dochodzi do rozwoju w formie półpaśca. W przypadku ospy wietrznej dostępne jest szczepienie ochronne wykonywane w schemacie dwu dawkowym oraz po ekspozycyjne. Szczepienie wykonane w ciągu trzech dni od momentu kontaktu z chorym cechuje się wysoką skutecznością, sięgającą nawet dziewięćdziesięciu procent.
Odra – niebezpieczna choroba wieku dzieciecego
Odra należy do przebiegających ostro chorób zakaźnych szerzących się drogą kropelkową oraz poprzez bezpośredni kontakt z wydzieliną z jamy nosowo-gardłowej chorego. Okres inkubacji choroby wynosi od dziesięciu do dwunastu dni od ekspozycji. Zakażalność odry rozpoczyna się jeszcze na pięć dni przed wystąpieniem zmian skórnych i trwa do około trzech dni po ich wystąpieniu. W pierwszej kolejności pojawia się narastająca wraz z rozwojem infekcji bardzo wysoka gorączka, złe samopoczucie, kaszel, katar oraz zapalenie spojówek. Następnie w obrębie jamy ustnej pojawiają się plamki Koplika, czyli białe wykwity otoczone czerwoną linią. W dalszej kolejności wysypka stopniowo zlewa się w plamy, obejmując głowę i ciało chorego. Sprawdź sposoby na katar u dziecka na: https://www.ebrzuszek.pl/domowe-sposoby-na-katar-u-dziecka/
Niebezpieczeństwo odry
Odra jest szczególnie niebezpieczna dla dzieci poniżej piątego roku życia, osób dorosłych oraz osób z dysfunkcją układu immunologicznego. W przypadku osób z dysfunkcją układu immunologicznego wystąpić może zapalenie ucha środkowego prowadzące w skrajnych przypadkach do utraty słuchu, biegunki, zapalenia płuc, ostrego zapalenia mózgu wraz z obrzękiem mózgu, zaburzenia wzroku wywołujące ślepotę, a nawet ujawniające się z opóźnieniem podostre stwardniające zapalenie mózgu. Należy zaznaczyć, że w rzadkich przypadkach odra wymaga hospitalizacji, a w sporadycznych przypadkach przebiega nawet ze skutkiem śmiertelnym. Leczenie objawowe obejmuje nawodnienie organizmu, odpoczynek oraz podawanie leków obniżających gorączkę.
Zgodnie z kalendarzem szczepień szczepionka przeciw odrze dostępna jest w formie skojarzonej przeciw odrze, śwince i różyczce. Jest ona szczepionką żywą, obowiązkową i podawaną w schemacie dwu dawkowym lub po ekspozycyjnie w przeciągu trzech dni od kontaktu z osoba chorą.
Choroba dłoni, stóp i jamy ustnej
Przenoszona drogą kropelkową choroba dłoni, stóp i jamy ustnej nazywana jest potocznie bostonką. Choroba ta cechuje się występowaniem wysypki w postaci grudek lub pęcherzyków na powierzchni dłoniowej rąk, podeszwowej stóp oraz skórze wokół ust. Choroba wieku dziecięcego – bostonka przebiega wraz z gorączką, zapaleniem gardła oraz biegunką. Okres jej inkubacji wynosi do około pięciu dni. Leczenie objawowe polega na izolacji chorego, podawaniu płynów oraz leków obniżających gorączkę oraz zalecaniu odpoczynku. Z uwagi na fakt, że chorobę mogą wywoływać różne typy wirusów, przechorowanie nie wyklucza kolejnej infekcji.
Mononukleoza zakaźna
Mononukleoza zakaźna to choroba wywoływana przez wirusa EBV. Przenoszona jest głównie poprzez bezpośredni kontakt z osobą chorą lub nosicielem, a w rzadszych przypadkach drogą kropelkową. W większości przypadków jest to infekcja przebiegająca łagodnie lub bezobjawowo. Jednakże w przypadku rozwinięcia się formy objawowej pojawia się długotrwała wysoka gorączka, zapalenie gardła, migdałków, powiększenie węzłów chłonnych szyi, katar, obrzęk powiek, a także w skrajnych przypadkach powiększenie wątroby i śledziony. W takim przypadku stosuje się leczenie objawowe dostosowane do występujących dolegliwości. Okres wylęgania choroby wynosi nawet około pięćdziesiąt dni od czasu ekspozycji. W przypadku braku objawów choroba diagnozowana jest w oparciu o wywiad środowiskowy poprzez badania laboratoryjne.
Choroby wieku dziecięcego – gorączka trzydniowa
Gorączka trzydniowa (trzydniówka) to bardzo powszechna i wysoce zakaźna choroba o podłożu wirusowym. Występuje ona przede wszystkim u dzieci od szóstego miesiąca do około drugiego roku życia, przenoszona drogą kropelkową. Okres inkubacji jest dość krótki i wynosi zaledwie kilka dni. Typowym objawem infekcji jest nagła, narastająca i trudna do obniżenia wysoka gorączka przebiegająca zazwyczaj bez innych dolegliwości. W rzadkich przypadkach towarzyszy jej biegunka. Po kilku dniach gorączka ustępuje, a na powierzchni skóry klatki piersiowej i twarzy obserwuje się nieswędzącą różową i drobnoplamistą wysypkę. Leczenie objawowe polega na podawaniu leków obniżających gorączkę, podawaniu płynów oraz zalecaniu odpoczynku.
Jak zbić gorączkę u dziecka?
Jak wskazano powyżej choroby wieku dziecięcego o charakterze zakaźnym przebiegają wraz z podwyższoną ciepłotą ciała. W przypadku dzieci temperatura ciała w przedziale od 37 do 38˚C określana jest jako stan podgorączkowy, umiarkowana gorączka mieści się w granicach od 38 do 39˚C, natomiast wysoka gorączka przekracza 39˚C.
Wśród metod umożliwiających obniżenie gorączki u dziecka wyróżnić można sposoby tradycyjne i wykorzystujące środki farmakologiczne.
Do tych pierwszych należą: zimne okłady na czoło, kark i łydki dziecka lub kąpiel w wodzie, której temperatura powinna być niższa maksymalnie o 2˚C w stosunku do temperatury ciała dziecka. Należy również dbać o właściwe nawodnienie organizmu, regularne podawanie małych porcji posiłku oraz zapewnienie odpoczynku.
Polecamy: https://www.ebrzuszek.pl/cukrzyca-ciazowa-na-koncowce-ciazy/
Leki na zbicie gorączki
W przypadku stosowanych leków obniżających gorączkę u dzieci wyróżnia się środki zawierające paracetamol i ibuprofen. Oba z nich dostępne są bez recepty oraz w formach płynnych z dozownikami dostosowanymi do podawania małych ilości substancji. Do każdego z produktów dołączona jest informacja w zakresie dawkowania. Obejmuje pona zalecane odstępy pomiędzy kolejnymi dawkami leku, dawkę jednorazową oraz możliwą do przyjęcia dawkę dobową. Produkty różnią się konsystencją oraz smakiem, w tym na przykład truskawkowym czy malinowym mającym na celu łatwiejsze podanie leku dziecku. Warto dodać, że preparaty zawierające ibuprofen wykazują poza działaniem przeciwgorączkowym również właściwości przeciwzapalne.
Należy pamiętać o tym, że w przypadku gorączkującego noworodka, podejrzeniu odwodnienia dziecka, występowania duszności, silnych wymiotów czy innych niepokojących objawów towarzyszących gorączce konieczna jest pilna konsultacja lekarska.
